İnsan varlığındaki en trajik zorlama, bu yaşamın şeylerinde bulduğumuz zevk, ne kadar zevk olsa da, kendi içinde olsa da, her zaman bizden alınmıştır. Erkeklerin bekledikleri kadar tatmin edici olmaları ve yaptıkları nadir durumlarda, er ya da geç kaldıkları nadir durumlarda, Hıristiyanlar için, etrafındaki dünyaya parladığı, kavradığı ve ondan bile sonra, ondan bile sonra, tamamen mükemmelleşen ve Tanrı'dan da sürecek olan tüm bu kısmi, kırık ve geçici mükemmellikler.
(The most tragic strain in human existence lies in the fact that the pleasure which we find in the things of this life, however good that pleasure may be in itself, is always taken away from us. The things for which men strive hardly ever turn out to be as satisfying as they expected, and in the rare cases in which they do, sooner or later they are snatched away.... For the Christians, all those partial, broken and fleeting perfections which he glimpses in the world around him, which wither in his grasp and he snatches away from him even while the wither, are found again, perfect, complete and lasting in the absolute beauty of God.)
İnsan acılarının özü, dünyevi şeylerden türetilen zevkin geçici doğasına kadar izlenebilir. Bu tür zevklerin içsel değerine rağmen, genellikle geçici ve nihayetinde bizden uzaklaşıyorlar. Bireyler sık sık acımasız memnuniyet arayışlarının nadiren bekledikleri yerine getirilmeye yol açtığını ve başarı elde edildiğinde bile sıklıkla kısa ömürlüdür. Bu özlem ve kayıp döngüsü, insan deneyiminin derin bir yönünün altını çiziyor.
Bununla birlikte, Hıristiyanlar için, hayattaki bu kısa neşe ve güzellik bakışları, daha derin, kalıcı bir gerçekliğin hatırlatıcıları olarak hizmet eder. Dünyada hızla kaybolan veya kayan bir kişinin karşılaştığı kısmi ve kusurlu zevkler, sadece Tanrı'da bulunan mükemmellik için bir özlemi yansıtır. Bu inançta, İlahi Olan'ın nihai ve sonsuz güzelliği, dünyevi memnuniyetin geçici doğasını aşan umut ve tatmin sunar.