ama belirsiz ve neredeyse halüsinatör bir palet boyunca zihninde tacizde bulunurken; Kendini bir noktada buldu, nasıl olabileceğine dair bir fikir olmadan, neredeyse belirli bir ölümcül uçurumdan düşme düşüşü, aşağılayıcı ve çaresizce bir adım, diye düşündü; Ona, kimsenin tanık olmayacak bile. Burada onun ya da başkasının bozulmasını kaydedecek kimse yoktu ve sonunda kendini gösterebilecek herhangi bir cesaret ya da gurur işaretsiz kalacaktı: ölü taşlar, tozu kesilmiş yabani otlar kuru ve ölüyor, hiçbir şey algılamadı, hiçbir şey hatırlamadı, hiçbir şey hatırlamadı, kendileri.

---

(but as he plodded along a vague and almost hallucinatory pall hazed over his mind; he found himself at one point, with no notion of how it could be, a step from an almost certain fatal cliffside fall-falling humiliatingly and helplessly, he thought; on and on, with no one even to witness it. Here there existed no one to record his or anyone else's degradation, and any courage or pride which might manifest itself here at the end would go unmarked: the dead stones, the dust-stricken weeds dry and dying, perceived nothing, recollected nothing, about him or themselves.)