Ama başkalarına acı çektirmek için kendimizi incitmek, sevilmek için attığımız başka bir çığlıktan başka bir şey değildir.
(But hurting ourselves to inflict pain on others is just another cry to be loved.)
Kendimizi keşfetme yolculuğunda kendimize zarar vermek çoğu zaman daha derin bir bağlantı ve sevgi arzusunu yansıtır. Bu içgörü, başa çıkma mekanizması olarak başkalarına acı verdiğimizde bunun kendi çözülmemiş duygusal mücadelelerimizden kaynaklanabileceğini öne sürüyor. Başkalarına zarar verme niyetiyle iç içe geçmiş kendine zarar verme eylemi, derin bir yalnızlığı ve etrafımızdakilerden onaylanma ihtiyacını vurgular.
Sonuçta bu davranış karmaşık bir sevgi çığlığını ortaya çıkarır. İstenilen bağlantıyı acı yoluyla elde etmek yerine başkalarını uzaklaştırıyor olabileceğimizi gösteriyor. Bu dinamiği anlamak, ihtiyaçlarımızı iletmenin ve kendimize zarar veren eylemlere başvurmadan sevgiyi bulmanın daha sağlıklı yollarını aramanın önemini vurguluyor.