Ama şimdi muhabirler hikayeye geldi. İşlerini zaten bildiklerini kanıtlamak olarak gördüler. Kötülüğün kanıtı kadar bilgi istemiyorlardı. Bu modda, sadece kaçamaklı olduğunuzu varsaydıkları için bakış açınızdan açıkça şüpheliydiler. Sessiz düşmanlık ve şüphe atmosferinde evrensel bir suçluluk varsayımından geçtiler.
(But now reporters came to the story with the lead fixed in their minds; they saw their job as proving what they already knew. They didn't want information so much as evidence of villainy. In this mode, they were openly skeptical of your point of view, since they assumed you were just being evasive. They proceeded from a presumption of universal guilt, in an atmosphere of muted hostility and suspicion.)
Michael Crichton'un "Uçak" nda, anlatı, önceden tasarlanmış kavramlarla hikayelere yaklaşan gazetecilerin karşılaştığı zorlukları vurgular. Bu gazeteciler, gerçeği aramak veya yeni bilgiler toplamak yerine, önyargılarıyla uyumlu kanıtlar bulmaya daha fazla odaklanıyorlar. Bu, yerleşik inançlarıyla çelişen herhangi bir bakış açısına şüpheci oldukları ve onları tartışmaya açık olmaktan ziyade kaçamak olarak yorumladıkları bir duruma yol açar.
Bu varsayım, gerçeği arayışının suçluluğu kanıtlamaya ikincil hale geldiği düşmanlık ve şüphe ile dolu bir ortam yaratır. Muhabirler, gazeteciliğin bütünlüğünü ve izledikleri hikayelerin karmaşıklığını zayıflatan kanıtlanmış masum olana kadar herkesin suçlu olduğu varsayımı altında faaliyet gösterirler.