Chrisfield, arkadaşlarının arkadaşlarının arkadaşlıklarında birlikte yürürken rahatlık buldu. Ayak izlerinin tekrarlayan ritmi ona bir aidiyet duygusu getirdi ve önceki yalnızlık duygularını ortadan kaldırdı. Bu kolektif harekette, grubun liderliğini takip etmenin sadeliğini benimseyerek karar verme yükünden bir rahatlama hissetti.
Bu deneyim, Chrisfield'ın kendisini grup dinamiklerine teslim etmesine izin verdi, burada bireysel düşüncelerin ve seçimlerin askeri yaşamın ortak amacıyla ve disiplini tarafından gölgede bırakıldı. Birlikte yürüme eylemi, savaşın kaosunun ortasında bağlantı ve güvenilirliğe geri dönüşü temsil ediyordu.