Luanne Rice'ın "Son Öpücüğü" nde yazar, insan vücudu ve doğa arasındaki derin bağlantıyı araştırıyor. Kahraman, insan fiziğinin büyük ölçüde sudan oluştuğunu anlıyor ve okyanuslarda ve nehirlerde bulunan tuzlu suyuna bir benzetme çiziyor. Bu gerçekleşme, insanların etraflarındaki doğal dünya ile olan içsel bağlarını vurgular.
Anlatı, kadın bedeninin ritmini ay fazlarıyla karşılaştırarak insan varlığının döngüsel doğasını daha da göstermektedir. Ayın okyanus gelgitlerini etkilediği gibi, aynı zamanda kadınların biyolojik döngüleriyle de bağlantı kurar ve insan yaşamı ile doğanın kozmik ritimleri arasındaki sürekliliği vurgular.