Monroe doktrininin Başkan Monroe'dan ziyade John Quincy Adams'ın çalışması olduğu iddiası asılsızdır. Böyle bir kavram, Monroe’nun yeteneklerini zayıflatır ve onu sadece bir figür olarak sunar, bu da cumhurbaşkanlığı rolünün karmaşıklıklarını ve sorumluluklarını tanımaz. Monroe'nun liderliği ve karakteri, önemli dış politikaların hazırlanmasında önemli bir rol oynadıkları için reddedilmemelidir.
Harlow Giles Unger, başkanların miraslarına bireysel katkılarını kabul etmenin önemini vurgular. Monroe'nun iddiaları ve eylemleri, dış etkiden ziyade kendi inançları ve yargıları tarafından yönlendirildi. Monroe’nun rolünü azaltmak, başkanlık gücünün doğasını ve ulusal politikayı şekillendirmede etkili liderlik için gerekli nitelikleri yanlış tanıtmaktadır.