Güte öl, ama iyi adamlar değil, bu iyi adam. Onların uzay ve zaman duygusu. Burada, şimdi, geniş siyahın ötesine, değişmeyenleri görüyorlar. Ve bu hayat için ölümcül.
(Die Güte, but not good men, this good man. It is their sense of space and time. They see through the here, the now, into the vast black deep beyond, the unchanging. And that is fatal to life.)
Philip K. Dick'in "Yüksek Kaledeki Adam" da, iyilik kavramı varoluşsal farkındalık merceğiyle incelenir. Alıntı, gerçek anlayışın, bireyleri yaşamın canlılığından ayırabilecek zamansal ve mekansal varoluş boyutlarını algılamayı içerdiğini göstermektedir. Değişmeyen kozmik gerçeklere ilişkin bu içgörü, şimdiki andan itibaren bir müfrezeyi teşvik ettiği için onları ölümcül hale getirebilir.
Yaşam mücadelelerini benimsemek yerine, bu daha derin gerçekleri kavrayan karakterler, deneyimlerinin canlılığı ve yakınlığı ile bağlantılarını kaybetme riskiyle karşı karşıya kalırlar. Bu felsefi keşif, daha geniş kozmik perspektifi anlamak ve hayatın ortaya çıkma yolculuğuyla ilgilenmek arasında bir gerilimi vurgular.