Ağlamaktan utanmayın; üzülmek doğru. Gözyaşları yalnızca sudur ve çiçekler, ağaçlar ve meyveler su olmadan büyüyemez. Ancak güneş ışığının da olması gerekiyor. Yaralı bir kalp zamanla iyileşir ve iyileştiğinde kayıplarımızın hatırası ve sevgisi bizi teselli etmek için içimize mühürlenir.
(Don't be ashamed to weep; 'tis right to grieve. Tears are only water, and flowers, trees, and fruit cannot grow without water. But there must be sunlight also. A wounded heart will heal in time, and when it does, the memory and love of our lost ones is sealed inside to comfort us.)
Brian Jacques'ın alıntısı, kişinin yas tutmasına izin vermenin önemini vurguluyor. Gözyaşlarını doğanın büyümesi için gerekli olan suya benzetiyor ve ağlamak gibi duygusal ifadelerin iyileşme ve büyüme için gerekli olduğunu öne sürüyor. Bitkilerin gelişebilmesi için suya ve güneş ışığına ihtiyaç duyması gibi, bugün döktüğümüz gözyaşları da yarın için gücümüzü besleyebilir.
Ayrıca Jacques, yaralı bir kalp artık ağır gelse de zamanın iyileşme getirdiği konusunda bize güvence veriyor. Kaybettiklerimizin sevgisi ve anıları bir teselli kaynağı haline gelir, onların hayatımızdaki varlığının hatırlatıcısı olur. Acıyı kucaklamak, duygusal iyileşmeye giden yolculuğun doğal ve hayati bir parçası olarak tasvir ediliyor.
