Dor yazılı kelimeden bir zamandan geldi, biriyle konuşmak istediğinizde, onları görmek için yürüdünüz. Bu sefer farklıydı. Bu er-telefonların araçları, bilgisayar özellikli kişilerin bulanık bir hızda hareket etmeleri için. Yine de hepsine rağmen, asla huzur içinde olmadılar. Dor'un bir çubuk, bir taş ve bir gölge ile bir kez belirlemeye çalıştığı şey-zamanın kaç olduğunu görmek için cihazlarını sürekli kontrol ettiler.
(Dor came from a time before the written word, a timewhen if you wished to speak with someone, you walked to see them. This time was different. The tools ofthis era-phones, computers-enabled people to move at a blurring pace. Yet despite all theyaccomplished, they were never at peace. They constantly checked their devices to see what time it was-the very thing Dor had tried to determine once with a stick, a stone, and a shadow.)
Dor, iletişimin yazılı dilin varlığından çok önce yüz yüze etkileşimlere güvendiği bir dönemde yaşadı. Bu daha basit süre daha doğrudan bağlantılara izin verdi, ancak sonra gelen hızlı, teknoloji odaklı dünyayla keskin bir tezat oluşturdu. Bu modern çağda, insanlar telefonları ve bilgisayarları tarafından sürekli olarak dikkatini dağıtıyorlar, ekranlar aracılığıyla bilgi ve bağlantı ararken görevlerinde yarışıyorlar.
Teknolojinin sağladığı muazzam yeteneklere rağmen, bireyler bir huzursuzluk durumunda kalırlar. Dor'un bir zamanlar doğadan temel araçları kullanarak ölçmeye çalıştığı yoğun programlarını yönetmek için çılgınca bir ihtiyaç göstererek cihazlarını sık sık kontrol ediyorlar. Bu, ilerlemenin ve ilerlemenin rahatlık sunarken, genellikle geçmişin barışını ve sadeliğini nasıl ortadan kaldırdığına dair daha derin bir yorumu yansıtıyor.