Ender onun söylediğinden fazlasını anladı. Yer çekiminin manipülasyonu bir şeydi; memurların aldatması da başka bir şeydi; ama en önemli mesaj şuydu: Düşmanımız yetişkinlerdir, diğer ordular değil. Bize gerçeği söylemiyorlar.
(Ender understood more than she said. Manipulation of gravity was one thing; deception by the officers was another; but the most important message was this: the adults are the enemy, not the other armies. They do not tell us the truth.)
Orson Scott Card'ın yazdığı "Ender'in Oyunu"nda baş kahraman Ender Wiggin, düşmanlarının gerçek doğasına ilişkin çok önemli bir gerçeğin farkına varır. Yer çekimini manipüle etmek ve çeşitli taktiksel zorlukların üstesinden gelmek için eğitilirken, asıl tehdidin karşıt güçlerde değil, etrafındaki yetişkinlerin aldatıcı eylemlerinde yattığını öğrenir. Bu farkındalık onun daha büyük çatışmayı anlamasında önemli bir dönüm noktasına işaret ediyor.
Ender'in içgörüsü, sağladıkları bilgileri manipüle eden otorite figürlerine karşı derin bir güvensizliği ortaya koyuyor. Yalanları ve şeffaflık eksikliği nedeniyle daha büyük tehlike oluşturanların rakip ordulardan ziyade yetişkinler olduğunun bilincindedir. Bu yansıma anlatının merkezi bir temasını vurguluyor: manipülasyona karşı mücadele ve aldatmacayla dolu bir dünyada ayırt etme yeteneğinin önemi.
