Laurie Notaro'nun "Cehenneme gidebileceğim (hafif) bir şans var" kitabında yazar sahne performansına mizahi bir bakış sunuyor. Notaro, Mimes zaten popüler olmasa da, palyaçoların daha da istenmeyen olduğunu ve bu sanatçıların algısına komedi bir bükülme eklediğini öne sürüyor. Bu yorum, toplumun genellikle palyaçolarla ilgili abartılı korkularını ve stereotiplerini vurgular ve onları daha uğursuz bir şey olarak tasvir eder.

Alıntı, "insanları yedikleri" fikrine atıfta bulunarak, palyaçoların ortak korkusu üzerinde oynar. Notaro'nun yazımı, mizahı sosyal kaygılara ilişkin içgörülerle harmanlıyor ve anlatısını ilgi çekici ve ilişkilendirebilir hale getiriyor. Bu tür canlı görüntüleri kullanarak, okuyucularını aynı anda eğlendirirken bu eğlenceleri çevreleyen kültürel algıları eleştiriyor.