Çünkü acı, acı geçmişte olduğunda bir sevinç sahnesidir; Ve ayrılan zorlukların sessizce anımsatması, zevkin varlığından daha tatlıdır.
(For the scene of suffering is a scene of joy when the suffering is past; and the silent reminiscence of hardships departed is sweeter than the presence of delight.)
Herman Melville'in "Redburn" in alıntısı, acı ve neşenin paradoksal doğasını vurgular. Kalıcı zorlukların, acı bittikten sonra genellikle sevinç için daha derin bir takdire yol açtığını göstermektedir. Zor zamanlarda yaşanan acı, bu zorluklarla kazanılan gücü tanıdığımız için, yansıtıldığında bir mutluluk kaynağına dönüşebilir.
Dahası, geçmiş mücadelelerin anısı, mevcut zevklerin keyfini aşan bir tatlılık duygusu uyandırabilir. Bu perspektif, zorlukların üstesinden gelme anılarının neşe kapasitemizi artırdığını ve takip eden iyi zamanlar için bizi daha minnettar hale getirdiğini ima ediyor. Özünde, geçmiş acı, duygusal manzaramızı zenginleştirir ve karmaşık ama derin bir mutluluk anlayışı sağlar.
