Kendime tüm yolum vardı, çünkü henüz kimse karışmıyordu ve eğimli bir yürüyüşle yürüdüm. Gri atış ceketi sırtımdaydı ve kardeşimin tüfeğinin sonundan itibaren kıyafetlerimin küçük bir demetini astı. Parmaklarım stokta ve tetikte hafifçe çalıştı ve bunun gerçekten hayata başlamanın bir yolu olduğunu düşündüm, elinizde bir silahla!
(I had the whole road to myself, for no one was yet stirring, and I walked on, with a slouching, dogged gait. The gray shooting-jacket was on my back, and from the end of my brother's rifle hung a small bundle of my clothes. My fingers worked moodily at the stock and trigger, and I thought that this indeed was the way to begin life, with a gun in your hand!)
Anlatıcı, sabahın erken saatlerinde boş bir yol boyunca yürürken bir yalnızlık duygusu yaşar ve dünyayı kendine hisseder. Onun tavrı biraz yenildi ve kardeşinin tüfeğinin yanındaki ağırlığını yansıtıyor ve hayatında önemli bir başlangıcı sembolize ediyor. Gri atış ceketi, önümüzdeki yolculuğunun fiziksel temsiliyle boğuşurken sağlamlık resmine katkıda bulunur.
Parmakları tüfekle birlikte oynar, hem hayatta kalma aracıyla bir bağlantı hem de varlığının daha derin bir tefekkürünü gösterir. Anlatı, silahın temsil ettiği kararlılıkla donatılmış yaşam yolculuğuna başlama konusunda güçlü bir mesaj veriyor. Bu yalnızlık ve tefekkür kombinasyonu, yetişkinliğe geçişinde çok önemli bir anı işaret eder.
