Yargılarında doğru olmaya çok alışkındı. Sonunda sadece en büyüğünü yapmak için hayattaki daha küçük hatalardan kurtulmuş muydu?
(He was so accustomed to being correct in his judgments. Had he been spared the smaller mistakes in life only to make the biggest one at the end?)
Alıntı, yargının doğası ve kişisel seçimlerin ağırlığı hakkında derin bir içgözlem ifade eder. Kararlarında sık sık kendinden emin olan bir kişinin kendilerini en önemli seçimlerinin en kusurlu olduğu bir kavşakta bulabileceği fikrini yansıtır. Bu ikilem, daha küçük hataların daha sonra kritik bir yanlış adımla gölgede bırakılabileceği yaşam ironisini vurgular.
Bu tefekkür, okuyucuları karar verme karmaşıklıklarını ve yanlış bir kesinlik duygusu ile yanılma olasılığını düşünmeye davet ediyor. Nihayetinde, bilgeliğin yanılmazlığı garanti etmediğini ve en mantıklı bireylerin bile hayatın derin zorluklarıyla karşılaştıklarında boğulabileceğini hatırlatır.