Seni her bakımdan daha iyi bir asker yapmak için incitiyorum. Zekanızı keskinleştirmek için. Çabanızı yoğunlaştırmak için. Dengenizi bozmak için, bir sonraki adımın ne olacağından asla emin olamamanız için her zaman her şeye hazır olmalısınız, doğaçlama yapmaya hazır olmalısınız, ne olursa olsun kazanmaya kararlı olmalısınız. Ben de seni perişan ediyorum.
(I'm hurting you to make you a better soldier in every way. To sharpen your wit. To intensify your effort. To keep you off balance, never sure what's going to happen next, so you always have to be ready for anything, ready to improvise, determined to win no matter what. I'm also making you miserable.)
"Ender'in Oyunu"nda baş kahraman Ender Wiggin, kendisini olağanüstü bir lider ve askere dönüştürmek için tasarlanmış zorlu eğitim yöntemlerine tabi tutulur. Eğitmenleri, rahatsızlık ve öngörülemezliğin, becerilerini geliştirmede çok önemli bileşenler olduğuna ve onu zorlu durumlarda hızla uyum sağlamaya ve eleştirel düşünmeye ittiğine inanıyor. Hem savaşta hem de stratejide başarı için gerekli görülen her türlü olasılığa hazırlıklı olmanın önemine vurgu yapılıyor.
Ancak bu amansız eğitimin Ender'e kişisel bir bedeli vardır. Alıntı, deneyiminin ikiliğini vurguluyor: müthiş bir figür haline getirilirken, süreç onu duygusal olarak yaralanmış ve perişan halde bırakıyor. Acı çekmek ile büyüme arasındaki bu karmaşık ilişki, liderliğin doğası ve bunun gerektirdiği fedakarlıklar hakkında daha derin bir düşünmeye davet ediyor; bu da büyüklüğe giden yolun çoğu zaman önemli kişisel zorluklar içerdiğini gösteriyor.
