Ayda 1.000 dolara mal olan evi karşılayabileceğimi dilediğimi hatırlıyorum. Bir gün yapacaksın, dedi tembel bir şekilde. Bir gün her şey geliyor. Orada terasındaki güneşte bir gün inanmak kolay görünüyordu, ancak daha sonra düşük dereceli bir öğleden sonra akşamdan kalma yaşadım ve süpermarkete giderken siyah bir yılanın üzerinden koştum ve önümüzdeki adama neden kocasını boşandığını açıkladığını duyduğumda açıklanamaz bir korku ile sular altında kaldım.
(I remember wishing that I could afford the house, which cost $ 1,000 a month. Someday you will, she said lazily. Someday it all comes. There in the sun on her terrace it seemed easy to believe in someday, but later I had a low-grade afternoon hangover and ran over a black snake on the way to the supermarket and was flooded with inexplicable fear when I heard the checkout clerk explaining to the man ahead of me why she was finally divorcing her husband.)
Makalede, yazar, ayda 1.000 dolarlık bir evin sağlanması arzusuyla kapsüllenen daha iyi bir yaşam için bir özlem anı üzerine yansıyor. Bir arkadaşınızla rahat bir şekilde konuşma, gelecek için bir umut duygusu uyandırır - bir gün, her şeyin yerine geçeceği fikri. Bu iyimserlik, günün ilerleyen saatlerinde karşılaştığı sert gerçeklikle keskin bir şekilde tezat oluşturarak geçici olarak güven vericidir.
Normal rutininde gezinirken, yazarın deneyimleri daha karanlık bir dönüş yapar. Bir akşamdan kalma ve siyah bir yılanın görüşü, boşanma hakkında rahatsız edici bir konuşmaya kulak misafiri ile daha da yoğunlaşan bir rahatsızlık duygusu uyandırır. Bu zıt anlar, ideal bir yaşam hayalleri ile onlara eşlik eden öngörülemeyen, genellikle zor gerçeklik arasındaki gerilimi vurgular.
