Üniversiteleri ve devlet kolejlerini arar ve 'Gerçekten üniversiteye gitmeyi istiyorum' derdim. Üniversiteye nasıl giderim? Ben ne yaparım?' Onlar da 'Başvurmanız gerekiyor' diyorlar. Tavsiye mektupları almalısınız.' Korkunçtu. Ne yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu.
(I would call universities and community colleges and say, 'I really want to go to college. How do I get to college? What do I do?' And they would say, 'You have to get an application. You have to get letters of recommendation.' It was terrifying. I had no idea what I was doing.)
Bu alıntı, birçok aday öğrencinin üniversiteye kabul sürecinde ilk kez gezinirken yaşadığı bunalmış duyguyu vurgulamaktadır. Kaygı, yabancılıktan ve rehberlik eksikliğinden kaynaklanır; bu da zaten zorlu bir adımı korkutucu gösterebilir. Öğrencilerin yüksek öğrenime devam etme konusunda kendilerini güvende hissetmeleri için erişilebilir kaynakların ve mentorluğun öneminin altını çiziyor. Destekleyici sistemler oluşturmak, bu göz korkutucu süreci ulaşılabilir bir yolculuğa dönüştürebilir ve öğrencilerin akademik isteklerini gerçekleştirmelerini sağlayabilir.
