Yaşam noktası bir hikayenin amacıyla aynıysa, yaşamın amacı karakter dönüşümüdür. İlk hikayeme yol açtığımda herhangi bir rahatlık alırsam, neredeyse her hikayede kahramanın dönüştüğü oldu. Başlangıçta bir pislik ve sonunda güzel ya da başlangıçta bir korkak ve sonunda cesur. Karakter değişmezse, hikaye henüz gerçekleşmedi. Ve eğer hikaye gerçek hayattan türetilirse, eğer hikaye sadece hayatın yoğunlaştırılmış versiyonuysa, hayatın kendisi bizi değiştirmek için tasarlanabilir, böylece bir tür insandan diğerine gelişiriz.
(If the point of life is the same as the point of a story, the point of life is character transformation. If I got any comfort as I set out on my first story, it was that in nearly every story, the protagonist is transformed. He's a jerk at the beginning and nice at the end, or a coward at the beginning and brave at the end. If the character doesn't change, the story hasn't happened yet. And if story is derived from real life, if story is just condensed version of life then life itself may be designed to change us so that we evolve from one kind of person to another.)
Yaşamın özü, öncelikle karakterin dönüşümüne odaklanan bir hikayeninkine benzetilebilir. Hikaye anlatımında, bir kahraman genellikle kusurlu veya değersiz olmaktan nezaket veya cesaret gibi nitelikleri somutlaştırmaya dönüşür. Bu büyüme yayı çok önemlidir; Onsuz gerçek bir anlatı yok. Dolayısıyla, karakter değişimi sadece hikayelerde önemli değil, aynı zamanda yaşamın kendisi hakkında daha derin bir gerçeği de yansıtabilir.