Alıntı, ekonomik tercihlerde mali sorumluluk ve kişisel özgürlüğe ilişkin temel bir prensibin altını çiziyor. Bireylerin gelirlerinin daha fazlasını elinde tutmasına izin vermek, onların mali durumlarını yönetme ve kendileri için en uygun kararları verme becerilerine güvenmeyi gerektirir. Bu tür politikalar, harcamaları artırmak yerine vergilendirmeyi veya düzenleyici yükleri azaltmayı içerdiğinden, genellikle minimum düzeyde hükümet harcaması gerektirir. Öte yandan, hükümetler veya kuruluşlar imkanlarının ötesinde harcama yapmayı seçtiğinde, bu genellikle borç almayı veya para basmayı gerektirir, bu da borçlanmaya ve enflasyona yol açar ve bu da sonuçta herkesi olumsuz etkiler. Bildiride, bireyleri mali açıdan güçlendirmenin doğası gereği ek hükümet kaynakları gerektirmediği, bağımsızlık ve sorumluluk duygusunu teşvik ettiği vurgulanıyor. Aynı zamanda aşırı harcama veya aşırı hükümet müdahalesinin eleştirisini de öne sürüyor ve mali disiplinin (hem bireysel hem de hükümet düzeyinde) ekonomik istikrar için hayati önem taşıdığını ima ediyor. Dahası, "ama bu başka bir konu" ifadesi, kişisel mali özerkliğin ahlaki veya pratik açıdan desteklenmesini, genellikle daha karmaşık olan kamu harcamaları ve borç alanından ayırarak, hükümet maliyesinin karmaşıklığını ustaca kabul ediyor. Genel olarak alıntı, tutumluluğa, sorumluluğa ve bireysel karar almada güvene değer veren bir zihniyeti teşvik ediyor; bunlar sürdürülebilir ekonomik politikalar ve kişisel refah için hayati önem taşıyan ilkeler.