Devam ediyor, diye düşündü. Internecine Nefreti. Belki de tohumlar orada. Sonunda birbirlerini yiyecekler ve geri kalanımızı burada ve orada dünyada, hala hayatta bırakacaklar. Yine de bir kez daha inşa etmek ve umut etmek ve birkaç basit plan yapmak için yeterince.
(It goes on, he thought. The internecine hate. Perhaps the seeds are there, in that. They will eat one another at last, and leave the rest of us here and there in the world, still alive. Still enough of us once more to build and hope and make a few simple plans.)
"Yüksek Kaledeki Adam" da, kahraman, insanlar arasındaki nefretin yıkıcı doğasını yansıtıyor. Nihayetinde kendi ölümlerine yol açabilecek bir iç çatışma döngüsünü algılar ve insanlığın bir kalıntısını var olmaya devam etmek için bırakır. Bu devam eden mücadele, düşmanlık tarafından tüketilenlerin sonunda kendilerini zayıflatacağı kasvetli bir gelecek olduğunu gösteriyor.
Kahraman görünüme rağmen, kahramanı yeniden inşa etmek için bir umut ışığı tutuyor. Küçük bir grubun kaostan kurtulduğu, umut ve planlama kapasitesini koruyan bir geleceği öngörüyor. Kargaşa ortasında bu esneklik kavramı, ezici çatışma karşısında bile olumlu değişim potansiyelinin altını çiziyor.