Komikti, ama çocuklar kendi hayatlarını yaşıyor ve onlara daha fazla yardım etme çabalarında işe yaramaz olsa da, hepsi içeri girene kadar hala uyuyamıyordu. Güvenli ve sağlam.
(It was funny, but even though the kids lived their own lives and she was useless in her efforts to help them any more, she still couldn't sleep until they were all in. Safe and sound.)
Martina Cole'un "Know" romanında, bir anne çocukları kendi hayatlarına liderlik ederken çaresizlik duygularıyla boğuşuyor. Bağımsızlıklarına ve yardımına ihtiyaç duyulmamasına rağmen, hepsinin güvenli bir şekilde eve döndüklerini bilene kadar rahatlamanın imkansız olduğunu düşünüyor.
Bu endişeli bekleme, çocuklarıyla derin bağlantısını ve annelikle birlikte gelen kaygının altını çiziyor. Yokluğunda bile, koruyucu içgüdüleri onu refahları konusunda endişelenmeye yönlendirir, yaşlarına veya koşullarına bakılmaksızın, hissettiği kalıcı bağı ve sorumluluğu ortaya çıkarır.