Hayat bir ileri geri çekilmeler dizisidir. Bir şey yapmak istiyorsun ama başka bir şey yapmak zorundasın. Bir şey canını acıtıyor ama yapmaması gerektiğini biliyorsun. Hiçbir şeyi olduğu gibi kabul etmemeniz gerektiğini bilseniz bile, bazı şeyleri olduğu gibi kabul edersiniz. Bir lastik bandın çekilmesi gibi karşıtların gerilimi. Ve çoğumuz ortada bir yerde yaşıyoruz. Güreş maçına benziyor, diyorum. Bir güreş maçı. Gülüyor. Evet hayatı bu şekilde tanımlayabilirsiniz. Peki soruyorum hangi taraf kazanır? Hangi taraf kazanır? Bana gülümsüyor, kırışık gözleri, çarpık dişleri. Aşk kazanır. Aşk her zaman kazanır.
(Life is a series of pulls back and forth. You want to do one thing, but you are bound to do something else. Something hurts you, yet you know it shouldn't. You take certain things for granted, even when you know you should never take anything for granted. A tension of opposites, like a pull on a rubber band. And most of us live somewhere in the middle. Sounds like a wrestling match, I say. A wrestling match. He laughs. Yes, you could describe life that way. So which side wins, I ask? Which side wins? He smiles at me, the crinkled eyes, the crooked teeth. Love wins. Love always wins.)
Hayat çoğu zaman bireylerin kendilerini çeşitli seçimler ve sorumluluklar arasında kalmış buldukları, çatışan duygular ve arzularla karakterize edilir. Bu iç mücadele acıya ve kafa karışıklığına neden olabilir, ancak bu yaygın bir deneyimdir. İnsanlar duygularıyla ve ortaya çıkan kaçınılmaz zorluklarla boğuşma eğilimindedir; istedikleri ile hayatın onlardan istediği arasındaki gerilimi hissederler.
Bu dinamikte, güreş maçı metaforu bu çatışmaların özünü uygun bir şekilde yansıtıyor. Sonuçta konuşma, kargaşaya rağmen aşkın hüküm sürdüğünü gösteriyor. Aşk, hayattaki mücadeleleri aşan muzaffer bir güç olarak tasvir ediliyor ve bize karmaşıklıklarımızda bize yol gösterebilecek en güçlü ve temel unsur olduğunu hatırlatıyor.