Hiçbir polis doğamadı, bu da ince bir şekilde yürütülen Hi-Speed kontrollü bir sürüklenme için bu yonca yapraklı otoyol değişimlerinden biri etrafında bir enayi. Çok az insan bir otoyol trafik polisi ile uğraşmanın psikolojisini anlıyor. Normal hızlandırıcınız panik edecek ve arkasındaki büyük kırmızı ışığı gördüğünde hemen yana çekilecek ... ve sonra merhamet için yalvarmaya özür dilemeye başlayacağız. Bu yanlış. Cop-Heart'ta hor görür. Dowhen için yaklaşık yüz ya da daha fazla koşuyorsunuz ve aniden izinizde yapmak istediğin şeyde kırmızı yanıp sönen bir CHP-tracker buluyorsunuz.
(No cop was ever born who isn't a sucker for a finely-executed hi-speed Controlled Drift all the way around one of those clover-leaf freeway interchanges. Few people understand the psychology of dealing with a highway traffic cop. Your normal speeder will panic and immediately pull over to the side when he sees the big red light behind him... and then we will start apologizing begging for mercy. This is wrong. It arouses contempt in the cop-heart. The thing to dowhen you're running along about a hundred or so and you suddenly find a red-flashing CHP-tracker on your trail what you want to do then is accelerate.)
Hunter S. Thompson, trafik polisleriyle etkileşimlerin arkasındaki hızlı sürüş ve psikolojiyi vurguluyor. Birçok sürücünün yanıp sönen ışıklar gözünde paniğe kapıldığını, hemen geri çekildiğini ve biletten kaçınmak için umutsuz bir girişimde özür dilediğini öne sürüyor. Bu tepki aslında yüksek hızlı arayışlarla eğlendirilen memurdan küçümsemeye neden olabilir.
Her zamanki panik yerine Thompson, bir polis memuru tarafından takip edildiğinde bir sürücünün hızlanması gerektiğini tavsiye eder. Bu yaklaşımın, böyle bir manevranın cesareti için hayranlık ve heyecan karışımı ile polisin dikkatini çektiğini savunuyor. Nihayetinde, Thompson'ın bakış açısı, özellikle yolda, yüksek stresli durumlarda insan davranışının karmaşıklığını vurgular.