Şimdi, Vietnam'daki felaketle aptalca savaşımız sırasında müzik daha iyi ve daha iyi ve daha iyi olmaya devam etti. Bu arada o savaşı kaybettik. Halk bizi dışarı atıncaya kadar Düzen Indochina'da restore edilemezdi. Bu savaş sadece milyonerlerden milyarder yaptı. Bugünün savaşı milyarderlerden trilyonerler yapıyor. Şimdi bu ilerlemeyi diyorum.
(Now, during our catastrophically idiotic war in Vietnam, the music kept getting better and better and better. We lost that war, by the way. Order couldn't be restored in Indochina until the people kicked us out.That war only made billionaires out of millionaires. Today's war is making trillionaires out of billionaires. Now I call that progress.)
Kurt Vonnegut Jr., Vietnam Savaşı'nı yansıtıyor ve sadece kayıpla sonuçlanan yanlış yönlendirilmiş bir çatışma olarak tanımlıyor, aynı zamanda zenginlere de fayda sağlıyor. Savaş sona ermeden önce, bu süre zarfında üretilen müziğin önemli ölçüde iyileştiğini ve kaosun ortasında bir tür kültürel teselli sunduğunu belirtiyor. Vonnegut, Indochina'daki gerçek düzenin ancak ABD'nin sınır dışı edilmesinden sonra elde edildiğine dikkat çekiyor.
Bunu şu anki savaş durumu ile karşılaştırıyor ve modern çatışmaların zaten zenginleri daha da zenginleştirdiğini gösteriyor. Bu ekonomik kazanımları 'ilerleme' olarak çerçeveleyerek Vonnegut, savaşın finansal fayda için bir araç olarak hizmet etmesini sağlayan sistemi eleştirerek, bu tür ilerlemelerin insan acılarının arka planına karşı saçmalıklarını vurguluyor.