Derin bir yansıma anında, kahraman, Alli'yi kaybetme korkusuyla boğuşur ve hayatına ne kadar ayrılmaz olduğunu kabul eder. Sadece bir arkadaş değil, gün boyunca sevinç ve iletişiminin tek kaynağı olduğunu fark ederek varlığını besler. Bağları, mütevazi yemeklerini paylaşma biçiminde belirgindir, Alli protestolarına rağmen her zaman ona öncelik verir. Bu bağımlılık, aksi takdirde seyrek bir varoluşta ilişkilerinin önemini vurgular.

Paylaştıkları samimiyet, gün batımında birbirlerine yaslandıkları gibi sessiz anlarda daha da vurgulanıyor. Uyumaya sürüklendikçe, onun kucaklanması, etrafındaki dünyayla hayati bir bağlantı haline gelir ve Alli'nin insanlığa son bağını somutlaştırdığı fikrini güçlendirir. Onsuz, hayatın zorlukları arasında birbirlerine duygusal güvenlerinin derinliğini vurgulayarak yalnızlık içinde kaybolacağından korkuyor.