Kollarını göğsünün etrafına sardı ve başını omzuna yasladı. Bunu her gece yaptı ve çoğu küçük sevgi gösterisi gibi, büyük bir etkisi oldu. Dor, onu tuttuğunda, bir battaniyeye sarılmak gibi sakin bir dalgalanma hissetti ve başka kimsenin onu olduğu gibi sevmeyeceğini veya anlamayacağını biliyordu. Yüzünü uzun koyu saçlarına yerleştirdi ve onunla olduğu zamanlar dışında asla nefes almadığı bir yol verdi.
(She hugged her arms around his chest and leaned her head into his shoulder. She did this every night, and like most small demonstrations of love, it had a large impact. Dor felt a surge of calm whenever she held him, like being wrapped in a blanket, and he knew no one else would ever love or understand him the way she did. He nestled his face into her long dark hair, and he breathed a way he never breathed except when he was with her.)
Pasajda, iki karakter arasında sevgi ve samimiyetin derin bir ifadesi var. Sarılma eylemi, Dor'a rahatlık ve güvenlik sağlayan derin bir duygusal bağlantıyı ifade eder. Her gece, bu ritüel, Dor'un başka hiçbir yerde bulamadığı bir barış duygusu hissetmesine izin vererek bağlarını hatırlatır. Bu basit ama güçlü jest, ilişkileri besleyen küçük sevgi eylemlerinin önemini göstermektedir.
Ayrıca, Dor’un kucaklamasına tepkisi, ilişkilerinin benzersizliğini ortaya koyuyor. Onun için nadir bir deneyim olan varlığında tamamen anlaşıldığını ve kabul edildiğini hissediyor. Yüzünü saçlarına gömdüğünün açıklaması, onunla bulduğu sıcaklığı ve teselli etmeyi daha da vurgular. Bu ihale anları sayesinde, aşklarının her iki birey için duygusal bir kutsal alanı temsil eden sıradan deneyimleri aştığı açıktır.