"Cam Kalesi" nde Jeannette Walls, çocukluk deneyimlerini benzersiz bir işlevsiz aileyle tasvir ediyor. Annesi, Jeannette'in alay konusundaki bir eğilim göstermeye başladığını gözlemliyor ve kişiliğinde onu çevreleyen zor koşullara tepkisini yansıtan bir değişim gösteriyor. Bu gelişmekte olan alaycılık, onun yetiştirilmesinin zorluklarında gezinmek için bir başa çıkma mekanizması olarak görülebilir.

Bu açıklama, genellikle alay ile aşılanan mizahın esneklik için bir araç olarak hizmet ettiği aile içindeki karmaşık dinamikleri ima eder. Jeannette'in alaycı çizgisi ayrıca, anı boyunca yolculuğunun karakteristiği olan karanlık durumlarda ışıklara uyum sağlama ve bulma yeteneğini gösteriyor. Büyürken, bu özellik ailesinin hayatının kaosunun ortasında kimliğinin bir parçası haline gelir.