Annesi "Amerikan annesi" olarak adlandırdığı Mobile'ı düşünüyordu. Burası gölgeli sokakların bir yeriydi; hevesli dış dekoratör tarafından süslenmesi için oraya dökülmüş gibi ağaçların dallarından asılan yosun; boğucu, kadife akşamları. Geleneksel olarak Güney'de olduğu gibi, işler yavaşça hareket etti. Ve neden yapmamalılar? Hızlı bir şekilde yürüdüyseniz, yaptığınız tek şey hedefinize erken ulaşmaktı; Hiçbir şey kazanılmamıştı. Ve eğer hızlı bir şekilde konuştuysanız, daha fazla kelime aldın, ama bu kelimeler bunun için daha iyi miydi?

---

(She was thinking of Mobile, where her mother-her "sainted American mother," as she called her-had spent her childhood. That was a place of shady streets; of moss that hung from the boughs of trees, as if draped there for adornment by some enthusiastic exterior decorator; of sultry, velvet evenings. Things moved slowly in Mobile, as they did, traditionally, throughout the South. And why should they not? If you walked quickly, then all you did was to reach your destination early; nothing had been gained. And if you spoke quickly, you got more words out, but were those words any better for that?)