Demek bu aşk, dedi kendi kendine, kendi ezici duygularını zihninin rasyonel parçasıyla incelemeye çalışarak. Bu, Annemi, Babam diye adlandırmak zorunda kaldığım o zavallı zorbayla evlendiren güçlü, korkunç özlemdir. Hikayelerde kaç tane inanılmaz derecede aptal kahraman aşık oldukları için delicesine tehlikeli şeyler yaptı? Daha da önemlisi bu yüzden kaç tane çılgınca şey yapacağım?
(So this is love, he said to himself, trying to examine his own overwhelming feelings with the rational fragment of his mind. This is the powerful, horrible longing that made Mother marry that miserable tyrant I had to call Father. How many unbelievably stupid heroes in stories did insanely dangerous things because they were in love? More to the pint, how many insane things am I going to do because of it?)
Kahraman, aşkın doğası üzerine düşünür ve onun içinde uyandırdığı yoğun duygularla boğuşur. Annesini istismarcı babasıyla evlenmeye iten güçlü özlemi hatırlayarak duygularını mantık merceğinden analiz ediyor. Aile geçmişiyle olan bu bağlantı, karar vermede sevginin bedelini düşünürken aklına ağır bir yük getiriyor.
Çoğu zaman aşk uğruna aptalca davranan öykülerdeki kahramanların pervasızca hareketlerini sorgular, kendi duyguları yüzünden gidebileceği tehlikeli yolları düşünür. Bu iç gözlem, duygu ve akıl arasındaki derin çatışmayı ortaya çıkararak aşkın ikiliğini onun hayatında hem güzel hem de yıkıcı bir güç olarak gösterir.
