Bu pasaj, karakterin insanlarda doğuştan gelen iyilik için artan farkındalığını ve takdirini yansıtır. Başkalarındaki olumlu nitelikleri tanımaya daha uyum sağlayarak bakış açısında bir değişim olduğunu öne sürüyor. "İyi bir kalp" yenme fikri, daha derin bir duygusal bağlantıyı ve insanlığın doğal erdemlerini kabul etmekten gelen rahatlığı ifade eder.

Bu dönüşüm, karakterin olumsuzluğa odaklanmak yerine aktif olarak iyiliği aradığı iyimserliğe doğru bir yolculuğu vurgular. Hayatın zorlukları arasında teselli getiren, insan nezaketini bir güç ve rahatlık kaynağı olarak tanımanın ve değerlemenin önemini vurgulayan perspektifte bir değişim olduğunu gösterir.