Bunu tarif etmeyi düşünebilmemin en iyi yolu, 'Geceleri otoyolda sürerken herkesin pencerelerinde ayı nasıl görebileceğini söyledi. Yoldaki her araba. Her araba ayın o arabayı takip ettiğini hissediyor, diğer yönde bile, değil mi? Tüm yarımküredeki herkes ayı görebilir ve onlar için orada olduğunu düşünebilir, nereye gittiklerini takip ediyor.
(The best way I can think to describe it, she said, ' is the way, when you're driving on the freeway at night how everyone can see the moon in their window. Every car on the road. Every car feels the moon is following that car, even in the other direction, right? Everyone in that entire hemisphere can see the moon and think it is there for them, is following where they go.)
Aimee Bender'ın "The Color Master" daki hikayesi, gece bir otoyolda sürücülerin yaşadığı ayın varlığı hakkında canlı bir benzetme sunuyor. Karakterler, sürücüler gibi, ayı benzersiz bir şekilde kendileri gibi algılar, yolculuklarını aydınlatırlar. Bu paylaşılan deneyim, farklı yollarına rağmen bireyler arasında evrensel bir bağlantıyı vurgulamaktadır. Doğum, yönden bağımsız olarak, hepsinin aynı ayı görebileceği için bir bağ hisseder.
Bu pasaj, insanların dünyayı kişisel bir lens aracılığıyla nasıl gördüklerini vurgular ve belirli deneyimlerin sadece kendileri için uyarlandığına inanır. Ay, yalnızlık arkadaşlığın sembolü haline gelir, kendi yollarımızı dolaşırken, bakış açılarımızda ortak bir güzellik ve bağlantı olduğunu ve hepimizin daha büyük bir hikayenin parçası olduğumuzu düşündürdüğünü hatırlatıyor.
