British Rail'in feshedilmesi ve satılması, onu geliştirilmemiş ve hâlâ vergi mükelleflerinin desteklediği bir hizmet için fahiş fiyatlar talep eden ayrık bir ağa dönüştürerek, popüler beğeniler açısından şakayı biraz daha kararttı. Gülmeyi bıraktık. Sanki sarhoş amca bir resepsiyon görevlisine saldırmış gibiydi.
(The dissolution and sale of British Rail, transforming it into a disjointed network charging exorbitant prices for an unimproved and still taxpayer-subsidised service, darkened the joke a bit much for popular tastes. We stopped chuckling. It was like the tipsy uncle had assaulted a receptionist.)
Yazar David Mitchell, British Rail'in özelleştirilmesinin, yüksek ücretler ve yetersiz hizmetle karakterize edilen parçalanmış bir demiryolu sistemine yol açan olumsuz sonuçları üzerinde düşünüyor. Kendisi, demiryolu ağının durumuyla ilgili başlangıçtaki olumlu havanın kaybolduğunu, bunun yerini halk arasında hayal kırıklığı ve hayal kırıklığının aldığını öne sürüyor.
Çakırkeyif bir amcanın başına gelen uygunsuz bir olaya benzetilen bu dönüşüm, British Rail'in düşüşüne ilişkin bir zamanlar eğlenceli olan anlatının nasıl ciddi bir meseleye dönüştüğünü vurguluyor. Hizmet kalitesinde iyileşme olmamasının yanı sıra vergi mükelleflerinin finansmanına olan bağımlılık, raylı sistem hakkında kamuoyunun daha karamsar bir algıya sahip olmasına katkıda bulundu.