Pasajda Isabel, doktorun parmaklarını masaya davul etme alışkanlığını gözlemliyor ve bu da sabırsızlığını ima ediyor. Bu tür hareketlerin, problemlerini tercih ettiği kadar net bir şekilde ifade edemeyen hastalarla uzun süreli tartışmalardan nasıl kaynaklandığını yansıtır. Bu, doktorlar ve avukatlar gibi bazı profesyonellerin kendilerini etkili bir şekilde ifade etmek için mücadele eden insanlarla sürekli etkileşimleri nedeniyle bir üstünlük duygusu geliştirebileceğini akla getiriyor.

Isabel'in doktor hakkındaki çıkarımı, profesyoneller ve müşterileri arasındaki dinamiklerin daha derin bir araştırmasını önerir. Daha sıradan veya kusurlu perspektiflere sahip bireyler etrafında çok fazla zaman harcamanın kişinin kendi entelektüel duruşlarını çarpıtabileceğini savunuyor. Herhangi bir meslekte empati ve alçakgönüllülüğün önemini hatırlatır, çünkü başkalarının sınırlamalarına aşırı maruz kalma, kontrol edilmezse şişirilmiş bir öz-önem duygusuna yol açabilir.