Isabel, zaman içinde bir klişe haline gelen "gözler ruhun penceresidir" ifadesini yansıtır. Sinirbilimin bu tür eski inançları desteklemeye başladığını büyüleyici buluyor. Bu, özellikle öz farkındalık alanında, ruh ve beynimizin biyolojisi arasında bir bağlantı gösterir.

Özellikle, öz farkındalık ile bağlantılı bir beyin alanı olan ventromedial prefrontal korteksin gözlerin arkasında bulunduğunu öğrenir. Bu, kimlik duygumuzun ve belki de ruhumuzun özünün bile beynin bu kısmına yakından bağlı olduğunu ve iç benliklerimizin gözlerimizle algılama ve iletişim kurma şeklimizle anlaşılabileceği fikrini güçlendirdiğini göstermektedir.