Hikayede, kahraman, hastaların öncelikle genç kızlar olduğu bir tedavi merkezindeki deneyimlerini yansıtır. Onları pençelerindeki dikenlerle sembolize eden hayatın zorluklarından yaralanan kaplanlara, güçlü ve zarif yaratıklara benziyor. Bu canlı görüntüler ortak mücadelelerini ve iyileşme umudunu yakalar.

Aralarında, kendi dikenleri annesinin terk edilmesi olduğu için acılarıyla derin bir bağlantı hissediyor. Bu kişisel travma, iyileşme yolculuğunda itici bir güç olarak hizmet eder. Her karakter, incinirken, güçlerini ve güzelliklerini geri alma potansiyelini korudukları fikrini somutlaştırır.