Alıntı, bir ziyaretçi ayrıldıktan sonra karakterin yaşadığı derin bir yalnızlık duygusunu yansıtır. Boşluk sadece koridorda değil, aynı zamanda onun içinde de yankılanıyor ve yokluğunu ne kadar derin hissettiğini vurguluyor. Bu duygu yalnızlığını güçlendirir, daha olumsuz bir ışıkta döker.
Bu yalnızlık anlarında, artık ziyaretçilere sahip olma olasılığını düşünüyor. Bu arzu, ayrılışlarının hayatında yarattığı boşluktan kaçınma isteğinden kaynaklanıyor, bu da yalnızlık ağrısının bağlantı ve kayıp döngülerinden daha katlanılabilir olabileceğini düşündürüyor.