Sessizlik içinde otururken, daha derin bir bilgelik için kapıyı açarsınız-çağların bilmesi. Yürürken, günlük pratiğiniz tarafından yeniden oyulmuş o bilgeliğe giden yolla, bir fikrin, bir düşüncenin, bir kavramın size geldiğini ve çözünmez görünen bir soruna çözüm bulduğunuzu görürsünüz.
(When you are sitting in silence, you open the door to a deeper wisdom--the knowing of the ages. When you are walking, with the path to that wisdom already carved anew by your daily practice, you find that an idea, a thought, a notion, comes to you, and you have the solution to a problem that seemed insoluble.)
Alıntı, daha derin anlayış ve bilgelik yolları olarak sessizlik ve içgözlemin önemini vurgular. Sessiz yansıma anlarına katılarak, acil deneyimlerimizi aşan zamansız bilgilerle bağlantı kuruyoruz. Bu yalnızlık, zihinlerimizin genellikle gürültü ve günlük dikkat dağıtıcı unsurlarla gölgede bırakılan bilgilere erişebileceği bir alan yaratır.
Ayrıca, sürekli bir yolculuğu ve devam eden uygulamayı sembolize eden yürüyüş eylemi, bu içgörülerin doğal olarak ortaya çıkmasına izin verir. Bu süreç sırasında düşünceler ortaya çıktıkça, karmaşık sorunlara çözümler netleşebilir, bu da sessiz tefekkür ve hareketle düzenli olarak katılımın derin gerçekleşmelere yol açabileceğini gösterebilir. WinsPear, hem sessizlik hem de alışılmış uygulamaların içgörü potansiyelimizin kilidini açmak için gerekli olduğunu göstermektedir.