Korkunç bir şey gerçekleştikten sonra, bunun doğru olduğunu bildiğinizde garip bir an var, ama henüz kimseye söylemedin.
(There is a strange moment in time, after something horrible happens, when you know it's true, but you haven't told anyone yet.)
Travmatik bir olayın ardından, meydana gelen şeyin gerçekliğinin yerleştiği, ancak konuşulmadığı tuhaf bir duraklama var. Bu an, bireysel duygularıyla boğuştukça inançsızlık ve kabulün bir karışımı ile doludur. Gerçeğin bilgisi ağır durur ve başkalarıyla paylaşmadan önce içsel bir mücadele yaratır.
Bu yansıma, kişisel krizlerin sevdiklerinizle çevrili olsa bile bizi nasıl izole edebileceğinin özünü yakalar. Açıklama korkusu, duygularımızda gezinirken, sessizliğin ağırlığını hissederken anlayış ve destek arayarak iyileşme sürecini karmaşıklaştırabilir.