Travmatik bir olayın ardından, meydana gelen şeyin gerçekliğinin yerleştiği, ancak konuşulmadığı tuhaf bir duraklama var. Bu an, bireysel duygularıyla boğuştukça inançsızlık ve kabulün bir karışımı ile doludur. Gerçeğin bilgisi ağır durur ve başkalarıyla paylaşmadan önce içsel bir mücadele yaratır.
Bu yansıma, kişisel krizlerin sevdiklerinizle çevrili olsa bile bizi nasıl izole edebileceğinin özünü yakalar. Açıklama korkusu, duygularımızda gezinirken, sessizliğin ağırlığını hissederken anlayış ve destek arayarak iyileşme sürecini karmaşıklaştırabilir.