Bu, Vegas misafirperverliğinin ayırt edici özelliklerinden biridir. Tek anakaya kuralı yerlileri yakmamaktır. Bunun ötesinde kimse umursamıyor. Bilmiyorlardı. Charlie Manson yarın sabah Sahra'ya girerse, kimse büyük bir şekilde eğildiği sürece onu rahatsız etmezdi.
(This is one of the hallmarks of Vegas hospitality. The only bedrock rule is Don't Burn the Locals. Beyond that, nobody cares. They would rather not know. If Charlie Manson checked into the Sahara tomorrow morning, nobody would hassle him as long as he tipped big.)
"Las Vegas'ta Korku ve Nefret" de Hunter S. Thompson, Las Vegas misafirperverliğinin özünü yakalar ve yazılı olmayan kuralın yerlilere saygı göstermek olduğunu vurgular. Bu ilke, şehrin bir hoşgörü ve anonimlik temelinde nasıl faaliyet gösterdiğini ve ziyaretçilerin ahlaki inceleme konusundaki deneyimine öncelik verdiğini vurgulamaktadır. Konuklar ipuçlarıyla cömert oldukları sürece, şehir kültürünün eşsiz bir yönünü göstererek sosyal yargılardan kaçabilirler.
Thompson'un dokunaklı gözlemi, Vegas'ta misafirperverliğin doğasının genellikle etik düşünceleri geçersiz kıldığı fikrini yansıtır. Şehir, finansal cömertliğin eşlik etmesi durumunda ne kadar tartışmalı olursa olsun, tüm davranışların tolere edildiği canlı, kaotik bir ortamda gelişir. Bu tutum sadece turistler için hoş bir atmosfer yaratmakla kalmaz, aynı zamanda geleneksel ahlak üzerindeki kâr ve eğlenceye öncelik veren bir yerin altında yatan karmaşıklıkları da ortaya koyar.