Gerçek nanoassemblers inşa edemeyen Xymos, moleküllerini kranklamak için bakteriler kullanıyordu. Bu nanoteknoloji değil, genetik mühendisliği idi.
(Unable to construct genuine nanoassemblers, Xymos was using bacteria to crank out their molecules. This was genetic engineering, not nanotechnology.)
Xymos, otantik nanoassemblers geliştirmede zorluklarla karşılaştı ve bunun yerine molekül üretmek için bakterilere döndü. Onların yaklaşımı, beklenen nanoteknolojiden ziyade genetik mühendisliğine dayanıyordu. Metodolojideki bu değişim, nanoassemblers inşa etme hedeflerine ulaşmada sınırlamaları vurgulamaktadır.
Bu senaryo, biyoloji ve teknoloji arasındaki kesişimi vurgular, bir cadde zor olduğunda, bilim adamlarının canlı organizmaları kullanarak uyum sağlayabileceğini gösterir. Xymos başlangıçta nanoteknolojide bir atılım yapmayı amaçlarken, genetik mühendisliğine güvenmeleri bilimsel keşifte gerekli esnekliği ve becerikliliği sergiliyor.
