"Time Keeper" da Dor, yaşlanmadan kalma ve zamanın doğal ilerlemesine meydan okuyan benzersiz bir durum yaşar. Bununla birlikte, bu olağanüstü durum ağır bir duygusal ücretle gelir. Yaşlanmaya karşı dokunulmazlığına rağmen, Dor kişisel bağlantılardan ve insan etkileşimlerinden mahrum bırakıldığı için kendini derinden sıkıntılı ve izole bulur. Fiziksel varlığı kötüleşmezken, ruhu muazzam bir şekilde acı çekiyor.

Hikaye, sadece varoluş ve gerçekten yaşayan arasındaki derin farkı vurgular. Dor'un yaşlanma eksikliği tatmin edici bir yaşama eşit değildir; Bunun yerine, ruhunu boğan yalnız bir varoluşa yol açar. Koşulları, ilişkilerin önemini ve insan temasının hayata getirdiği zenginliğin, sadece amaçsız var olmaktan ziyade anlamlı bir şekilde yaşamanın ne kadar hayati olduğunu gösteren dokunaklı bir hatırlatma olarak hizmet ediyor.