Mitch Albom'un "Time Keeper" da yazar, insan seslerinin benzersizliğini yansıtır ve onları parmak izleriyle karşılaştırır. Bu benzetme, her bireyin sesinin kimliklerini tanımlayan farklı özellikleri nasıl taşıdığını vurgular. İnsanlar yaşlandıkça, sesleri daha derin tonlar geliştirebilir, ancak kişisel deneyimler ve duygularla rezonans ederek içsel olarak benzersiz kalırlar.
Böylece, sonsuza dek dinleyen biri için, her ses, bir kişinin kim olduğu özünü tekrarlayan tekil bir yolculuğu temsil eder. Alıntı, bu işitsel imzaların bireyleri zaman ve bellekle birleştirmedeki önemini vurgulamaktadır.