bir yandan bir tüfek tutan bir Filistin intihar bombacısıydı, diğer yandan küçük oğlu. Görünüşe göre, devletin cinsiyet eşitliği vizyonuydu. Ahmedinejad, hükümet binalarındaki erkekler ve kadınlar için ayrı asansörler kurdu ve dini olmayan ya da ideolojisine yeterince adanmış belediye işçilerinin yosunlarını ateşledi. Tahran
(was a female Palestinian suicide bomber clutching a rifle in one hand and her little son in the other. This, it seemed, was the state's only vision of gender equality. Ahmadinejad instituted separate elevators for men and women in government buildings, and he fired swaths of municipal workers who were not religious or devoted enough to his ideology. Tehran)
Bir yandan bir tüfek tutan bir kadın Filistinli intihar bombacısının tasviri, diğer yandan çocuğu, cinsiyet eşitliğinin rahatsız edici bir yorumunu örneklendirir. Bu görüntü, kadınların rollerinin güçlendirme ve özgürlükten ziyade şiddet ve çatışma ile şekillendiği sert bir gerçekliği yansıtır. Bu tür temsiller, savaş ve kargaşadan etkilenen bölgelerdeki kadın haklarını çevreleyen anlatıyı bozabilir.
Ahmedinejad'ın hükümeti altında İran, cinsiyet eşitliği ve insan haklarında bir gerilemeye tanık oldu. Yönetimi, muhafazakar bir ideolojiyi güçlendirerek erkekler ve kadınlar için ayrı tesisler uyguladı. Dahası, çok sayıda belediye işçisinin, ideolojinin bireysel haklar ve özgürlükler üzerinde nasıl öncelik verildiğini göstererek rejimine yeterince dindar veya sadık olduğunu düşündüğünü reddetti. Shirin Ebadi'nin "Biz Özgür Olun: İran'da İnsan Hakları Mücadelem" adlı kitabı, bu zorlukların altını çiziyor ve İran'da gerçek insan hakları ve eşitliği savunuyor.