Luanne Rice'ın "Limon Orchard" dan bu pasajda, göçmenlerin durumunu tartışan iki karakter arasında derin bir duygusal değişim meydana gelir. Bir karakter, hayatlarını sınırlara yönlendiren ve kendi yollarına yerleştirilen engellerin insanlık dışıliğini vurgulayarak gösterilen kayıtsızlıklar hakkında hayal kırıklığını ifade eder. Diğer karakter, tehlikeleri kabul ederken, durumun sertleşmesi gibi görünüyor, bu da yasadışının sert sonuçları haklı çıkardığını gösteriyor. Bu, empati ve insanlığa güçlü bir çekicilik yaratır.

Diyalog, ahlaki sorumluluk ile göçle ilgili katı bakış açıları arasındaki gerilimi ortaya koymaktadır. Kadın karakteri, arkadaşını daha iyi bir yaşam arama deneyimlerini hatırlamaya çağırıyor ve sınırdaki insanların sadece koşullarını iyileştirmeye çalıştığını vurguluyor. İnsanlıklarını tanıyamamanın daha geniş bir insani krize katkıda bulunduğunu cesurca ileri sürüyor, bu da bu ilgisizliğin duygusal ücretinin, acıların farkında olanlar için uykusuz gecelere yol açtığını gösteriyor. Bu konuşma şefkat ve politika arasındaki mücadeleyi dokunaklı bir şekilde yakalar.