Onları canlı tutuyoruz, dedi. Tatlım, çit, duvar, insanlık dışı. İnsanlar ölüyor. Aslında onların seçimi, dedi. Buraya yasadışı olarak geliyorlar, bu onlar alma şansı. Ne zaman bu kadar zorlaştın? diye sordu, yüzünü ellerinin arasına tutarak. Bizim gibi insanlar, aileleri için daha iyi bir yaşam arıyorlar. Bunu anlıyorsun, değil mi? Bunu bizim için yaptın. İnsani bir kriz, dedi. Ve sen sorunun bir parçasısın. Bu yüzden geceleri uyuyamazsın.
(We're keeping them alive, she said. Sweetheart, the fence, the wall, is inhumane. People are dying.That's their choice,he actually said. They come here illegally, that's the chance they take.When did you get so hard? she asked, holding his face between her hands. They're human beings like us, looking for a better life for their families. You understand that, don't you? You did it for us.It's a humanitarian crises, she said. And you're part of the problem. That's why you can't sleep at night.)
Luanne Rice'ın "Limon Orchard" dan bu pasajda, göçmenlerin durumunu tartışan iki karakter arasında derin bir duygusal değişim meydana gelir. Bir karakter, hayatlarını sınırlara yönlendiren ve kendi yollarına yerleştirilen engellerin insanlık dışıliğini vurgulayarak gösterilen kayıtsızlıklar hakkında hayal kırıklığını ifade eder. Diğer karakter, tehlikeleri kabul ederken, durumun sertleşmesi gibi görünüyor, bu da yasadışının sert sonuçları haklı çıkardığını gösteriyor. Bu, empati ve insanlığa güçlü bir çekicilik yaratır.
Diyalog, ahlaki sorumluluk ile göçle ilgili katı bakış açıları arasındaki gerilimi ortaya koymaktadır. Kadın karakteri, arkadaşını daha iyi bir yaşam arama deneyimlerini hatırlamaya çağırıyor ve sınırdaki insanların sadece koşullarını iyileştirmeye çalıştığını vurguluyor. İnsanlıklarını tanıyamamanın daha geniş bir insani krize katkıda bulunduğunu cesurca ileri sürüyor, bu da bu ilgisizliğin duygusal ücretinin, acıların farkında olanlar için uykusuz gecelere yol açtığını gösteriyor. Bu konuşma şefkat ve politika arasındaki mücadeleyi dokunaklı bir şekilde yakalar.