Peki ya Tiny? Diye sordu Maripat utanarak. Annem onu görmemesi için onu odamda bıraktım. Çünkü onu henüz tutmana izin vermeye ikna etmemiştin, dedi Mark makul bir şekilde. Onu şirket tutmak için kedileri terk ettin mi? Evet, dedi Augusta. Ve en iyi arkadaş oldular mı? Diye sordu Maripat, hikayenin sonunu mutlu bir şekilde algıladı. Hayır, dedi Augusta, onun çok derin olduğunu bilerek. Onları yedi.
(What about Tiny? Maripat asked shyly. Well, I left him in my room so my mother wouldn't see him. 'Cause you hadn't convinced her to let you keep him yet, Mark said reasonably. Did you leave the cats to keep him company? Yes, Augusta said. And did they become best friends? Maripat asked, happily sensing the end of the story. No, Augusta said, knowing she was in too deep. He ate them.)
Luanne Rice'ın "Firefly Beach" kitabında, Maripat ve Augusta arasında Tiny adlı bir karakterle ilgili bir konuşma ortaya çıkıyor. Maripat, yaratığa sevgi ve bağlılık duygusu ortaya çıkaran küçük hakkında bilgi verir. Augusta, henüz onu tutmasına izin vermeye ikna olmamış olan annesini üzmekten kaçınmak için odasında Tiny'den ayrıldığını açıklıyor. Bu giriş, bir çocuğun arzuları ve ebeveyn otoritesi arasındaki devam eden mücadeleyi vurgular.
Maripat Tiny ve Kedilerin arkadaş olup olmadığını sorduğunda diyalog şaşırtıcı bir dönüş yapar, sadece Augusta'nın gerçeği itiraf etmesi için - Tiny'nin kedileri yemesi. Bu karanlık bükülme, çocukluk masumiyetinin zorluklarını ve onunla birlikte gelen bazen sert gerçekleri gösteren hikayeye beklenmedik bir karmaşıklık katmanı ekler. Konuşma, büyümenin öngörülemeyen doğasını yansıtan, hızla daha ciddi bir tona kayan bir açıklık anı yakalar.