არისტოტელე, ცნობილი ბერძენი ფილოსოფოსი, მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა სხვადასხვა სფეროში, როგორიცაა ლოგიკა, მეტაფიზიკა, ეთიკა, პოლიტიკა და საბუნებისმეტყველო მეცნიერებები. მისმა საქმიანობამ საფუძველი ჩაუყარა დასავლურ ფილოსოფიასა და მეცნიერულ აზრს. არისტოტელეს მეთოდი მოიცავს სისტემატურ დაკვირვებას და ანალიზს, რამაც გამოიწვია ძირითადი კონცეფციების დამკვიდრება, რამაც გავლენა მოახდინა უთვალავი მოაზროვნეებისთვის მთელი ისტორიის განმავლობაში. ეთიკაში არისტოტელემ შესთავაზა სათნოების ეთიკის იდეა, ხაზს უსვამს კარგი ხასიათის თვისებების განვითარების მნიშვნელობას ევდაიმონიის მისაღწევად, ან ადამიანის აყვავების მისაღწევად. მას სჯეროდა, რომ ეთიკური ქცევა ემყარება უკიდურესობებს შორის სწორი ბალანსის პოვნაში, ზომიერების მომხრე ცხოვრების ყველა ასპექტში. ეს პერსპექტივა განაგრძობს რეზონანსს თანამედროვე დისკუსიებში ზნეობისა და ხასიათის შესახებ. არისტოტელეს პოლიტიკურ თეორიებში ასევე ხაზს უსვამს ინდივიდის როლს სახელმწიფოში. იგი ირწმუნებოდა, რომ საუკეთესო პოლიტიკური სისტემა არის ის, რაც ხელს უწყობს საერთო სიკეთეს, ხოლო ინდივიდებს საშუალებას აძლევს შეასრულონ თავიანთი პოტენციალი. მისმა დისკუსიებმა მოქალაქეობის, სამართლიანობისა და მმართველობის შესახებ შექმნა პოლიტიკური ფილოსოფია და განაგრძო აქტუალური თანამედროვე დემოკრატიულ დისკურსში.
არისტოტელე იყო ბერძენი ფილოსოფოსი, რომლის ნამუშევრებმა მნიშვნელოვნად იმოქმედა სხვადასხვა დარგებზე, მათ შორის ფილოსოფიაზე, მეცნიერებასა და ეთიკაში.
მას ხშირად დასავლური ფილოსოფიის მამას უწოდებენ მრავალ საგანზე ფუძემდებლური გავლენის გამო.
მისმა მეთოდოლოგიამ ხაზი გაუსვა დაკვირვებას და რაციონალურ ანალიზს, რამაც გამოიწვია კრიტიკული აზროვნების ძირითადი წინსვლა.