ჰანა არენდტი იყო ცნობილი ფილოსოფოსი და პოლიტიკური თეორეტიკოსი, რომელიც ცნობილია ტოტალიტარიზმის, ავტორიტეტისა და ბოროტების ბუნების შესახებ. დაიბადა გერმანიაში 1906 წელს, იგი გაიქცა შეერთებულ შტატებში 1930 -იან წლებში ნაცისტების აღზევების გამო. მისმა გამოცდილებამ, როგორც ებრაელმა ლტოლვილმა, ღრმად იმოქმედა მის აზროვნებაზე და მწერლობაში, რაც ხშირად იკვლევდა პოლიტიკური მოქმედებების მორალურ და ეთიკურ შედეგებს. მისი ერთ -ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი წვლილი პოლიტიკურ აზროვნებაში არის ტოტალიტარული რეჟიმების ანალიზი, განსაკუთრებით მის წიგნში "ტოტალიტარიზმის წარმოშობა". ამ ნაშრომში იგი იკვლევს ტოტალიტარიზმის ფესვებს, რაც ახდენს მის განვითარებას კოლონიალიზმისა და ნაციონალიზმის გზით. არენდტი ამტკიცებს, რომ ტოტალიტარიზმი ცდილობს დომინიროს ცხოვრების ყველა ასპექტში, წაშალოს ინდივიდუალურობა და პირადი უფლებები. არენდტი, ალბათ, ყველაზე ცნობილია თავისი კონცეფციით "ბოროტების ბანალურობის" შესახებ, რომელიც მან შემოიტანა ადოლფ ეიჩმანის სასამართლო პროცესის გათვალისწინებით. იგი ამტკიცებდა, რომ ჩვეულებრივ ადამიანებს შეუძლიათ შეიტანონ საშინელი ქმედებები არა ფანატიზმისგან, არამედ იმიტომ, რომ ისინი შეესაბამება აზროვნების სისტემას და ემორჩილებიან შეკვეთებს მათ დაკითხვის გარეშე. ამ ცნებამ დიდი კამათის გამო აღნიშნა ზნეობრიობა და პირადი პასუხისმგებლობა, რამაც არენდტი გადამწყვეტი ფიგურა გახადა თანამედროვე დისკუსიებში ეთიკისა და პოლიტიკის შესახებ.
ჰანა არენდტი მნიშვნელოვანი პოლიტიკური თეორეტიკოსი და ფილოსოფოსი იყო, რომლის ნამუშევარმა ღრმად იმოქმედა ტოტალიტარიზმისა და ზნეობის გაგებაზე. 1906 წელს გერმანიაში დაიბადა, იგი ნაცისტების რეჟიმის აღზევების დროს შეერთებულ შტატებში თავშესაფარს ეძებდა. არენდტის გამოცდილებამ, როგორც ებრაელმა გადასახლებულმა ინტელექტმა, აყალიბებდა თავის შეხედულებებს ბოროტი და პოლიტიკური ავტორიტეტის ბუნების შესახებ.
მისი წიგნი "ტოტალიტარიზმის წარმოშობა" იკვლევს ტოტალიტარული რეჟიმების ფესვებსა და მახასიათებლებს და აანალიზებს, თუ როგორ შეუძლიათ მათ თრგუნონ ინდივიდუალურობა და ადამიანის არსებითი უფლებები. არენდტის ნამუშევარი ანათებს პოლიტიკური ჩაგვრის მექანიზმებს და იმ პირობებს, რომლებიც ამგვარი სისტემების განვითარებას საშუალებას აძლევს, რაც მას მნიშვნელოვან ფიგურად აქცევს პოლიტიკურ ფილოსოფიაში.
არენდტმა შემოიღო "ბოროტების ბანალურობის" საკამათო კონცეფცია, ხაზგასმით აღნიშნა, რომ რიგით ადამიანებს შეუძლიათ სასტიკი ქმედებების ჩადენა ავტორიტეტისადმი ბრმა მორჩილების გზით. ეს იდეა, რომელიც ეყრდნობა ეიჩმანის სასამართლო პროცესზე მის დაკვირვებებს, აყენებს ბოროტების აღქმას და ბადებს კრიტიკულ კითხვებს საზოგადოებაში ზნეობისა და ანგარიშვალდებულების შესახებ.