ეს ციტატა დევიდ მიტჩელის "ძვლის საათებიდან" ხაზს უსვამს აზრს, რომ ნარატივები და იდენტობები უნდა იყოს სრულად ჩამოყალიბებული და არა არასრული ან ორაზროვანი. ისევე, როგორც ორსულობა არის განსხვავებული მდგომარეობა, წიგნის ჟანრი უნდა იყოს საბოლოო, ან მთლიანად ფანტასტიკა ან არა. ეს განცხადება იწვევს აზროვნებას ლიტერატურული კლასიფიკაციების საზღვრებზე და ეჭვქვეშ აყენებს ჟანრების შერევის ცნებას მკაფიო მიზნის გარეშე.
უფრო მეტიც, ლიტერატურასა და ადამიანურ გამოცდილებას შორის პარალელის გავლით, ციტატა ასახავს ავთენტურობის მნიშვნელობას მოთხრობაში. ის ვარაუდობს, რომ წიგნებმაც და ადამიანებმაც უნდა აითვისონ თავიანთი სრული იდენტობა. ამ პერსპექტივას შეუძლია წაახალისოს როგორც მკითხველები, ისე მწერლები, ეძებონ სიღრმისეული და სიცხადე თავიანთ ნარატივებში, რაც გამოიწვევს უფრო საინტერესო და შინაარსიან ნაწარმოებებს.