მას შემდეგ, რაც ისრაელებმა უსაფრთხოდ გადალახეს წითელი ზღვა, ეგვიპტელები მათ შემდეგ იდევნენ და დაიხრჩო. ღვთის ანგელოზებს სურდათ მტრის დაშლის აღნიშვნა. ღმერთმა ეს დაინახა და გაბრაზდა. მისი თქმით, არსებითად, შეწყვიტე ზეიმი. მათთვისაც ჩემი შვილებიც იყვნენ. რას ფიქრობ ამაზე? მასწავლებელი გვეკითხება. სხვაგვარად პასუხობს. მაგრამ მე ვიცი რას ვფიქრობ. ვფიქრობ, ეს პირველად გამიგია,
(After the Israelites safely crossed the Red Sea, the Egyptians chased after them and were drowned. God's angels wanted to celebrate the enemy's demise.God saw this and grew angry. He said, in essence, 'Stop celebrating. For those were my children,too. What do you think of that? the teacher asks us.Someone else answers. But I know what I think. I think it is the first time I've heard that God might love the enemy as well as us.)
მას შემდეგ, რაც ისრაელები წითელ ზღვაზე გადალახეს, მათი ეგვიპტელი გამომძიებლები წყლებში შეხვდნენ. როდესაც ღვთის ანგელოზებმა დაიწყეს სიხარულით ეგვიპტელთა დაცემის გამო, ღმერთმა გამოთქვა თავისი უთანხმოება და შეახსენა მათ, რომ ეგვიპტელებიც იყვნენ მისი შვილები. ეს მომენტი ხაზს უსვამს ღვთიური სიყვარულისა და თანაგრძნობის რთულ გაგებას, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ისინი, რომლებიც მტრებსაც კი განიხილავდნენ, ღვთის მადლითაა გათვალისწინებული.
ეს გამოცხადება იწვევს გამარჯვებისა და სასჯელის ჩვეულებრივი შეხედულებებს, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ ღვთის სიყვარული ვრცელდება მხოლოდ მის არჩეულ ხალხზე. დისკუსია იწვევს უფრო ღრმა ასახვას ღვთიური თანაგრძნობის ბუნების შესახებ და მოგვიწოდებს, გადახედონ ჩვენს გრძნობებს იმათ მიმართ, რასაც მოწინააღმდეგეებად ვხედავთ. ის გვასწავლის, რომ სიყვარული და თანაგრძნობა უნდა მოიცავდეს ყველა, მათ შორის მათ შორის, რაც შეიძლება მოწინააღმდეგეებს ვუყუროთ.